- Obowiązuje słowo mówione -

Szanowni Ocalali i Członkowie Ich Rodzin,
Szanowny Panie Premierze,
Szanowny Panie Burmistrzu,
Szanowni Panowie Ministrowie,
Szanowni Mieszkańcy Wielunia,
Szanowni Państwo,

byłem w Państwa mieście po raz pierwszy trzy lata temu. Wtedy, gdy prezydent federalny Frank-Walter Steinmeier przemawiał tutaj w 80. rocznicę napaści Niemiec na Polskę.

Nie jest łatwo, będąc Niemcem, przemawiać w tym dniu i w tym miejscu. Mimo to chciałbym podziękować za zaszczyt, jakim jest dla mnie to zaproszenie.

Atak terrorystyczny niemieckiej Luftwaffe na Wieluń nastąpił, choć Trzecia Rzesza nie wypowiedziała Polsce wojny. Nalot zaczął się w nocy i zrównał z ziemią trzy czwarte miasta. Pierwsze bomby spadły na Szpital Wszystkich Świętych. Był on wyraźnie oznakowany symbolami Czerwonego Krzyża.

Napaść ta była początkiem okrutnej okupacji Polski, trwającej niemal 6 lat. Były to lata terroru i zniszczenia, których celem było unicestwienie tego miasta, tego kraju, jego mieszkańców i jego kultury. Lata, w których zamordowano miliony ludzi.

Pozwolę sobie na osobistą refleksję: do dzisiaj trudno mi pojąć, jak większość Niemców, moich przodków, mogła pozwolić na te straszliwe zbrodnie; jak tak wielu z nich mogło samemu stać się mordercami i zbrodniarzami.

Dla mojego kraju, Niemiec, pamięć o tych zbrodniach wiąże się nierozerwalnie także ze zobowiązaniem, by uczynić wszystko, aby coś takiego nigdy się nie powtórzyło. Nigdy więcej!  

Ten cel przyświeca nam, gdy dziś wspólnie wspieramy Ukrainę w walce o wolność i samostanowienie wobec brutalnej napaści Rosji.

Ten cel przyświeca naszym szczerym staraniom i naszej silnej woli, by być dla Polski i narodu polskiego dobrym sąsiadem w zjednoczonej Europie.

Wieluń – jak powiedział w tym miejscu prezydent federalny Frank-Walter Steinmeier – musi „być obecny w naszych umysłach i w naszych sercach”. To miejsce musi pozostać przestrogą, mówiącą o wartości pokoju, o wartości każdego pojedynczego życia ludzkiego, poszanowaniu prawa i wolności.

Niemcy uznają swoją historyczną odpowiedzialność i poczuwają się do zachowania pamięci o zbrodniach popełnionych przez Niemców - bez żadnego „ale”. Świadomy tej odpowiedzialności chylę czoła przed ofiarami nalotu na Wieluń i wszystkimi ofiarami napaści Niemiec na Polskę.

Dziękuję bardzo.