Ognie Wielkanocne należą w Niemczech do najbardziej znanych zwyczajów Wielkanocnych. Rozpala się je przede wszystkim w wiejskich okolicach na północy Niemiec. Ale Ognie Wielkanocne zobaczyć można także w miejskich ogrodach, czy przykładowo wzdłuż brzegów Łaby w Hamburgu. Wielkanocne ognie płoną najczęściej w Wielką Sobotę, a w niektórych okolicach dopiero w Niedzielę lub Poniedziałek Wielkanocny. Palone są kawałki drewna i chrust.

Ognie wielkanocne są znane jako zwyczaj ludowy od XVI wieku, jednakże wywodzą się one ze zwyczajów przedchrześcijańskich. Według nich ciepło i światlo powinny przepędzić zimę. Ponadto ogień miał zapewnić urodzajność ziemi. Jako tradycja chrześcijańska ogień Wielkanocny jest znakiem Zmartwychwstania Chrystusa.

Pewną odmianą ognia Wielkanocnego jest Koło Wielkanocne. Przykładowo płonące drewiane koła toczą się z Wielkanocnej Góry w miejscowości Lügde w Nadrenii Północnej-Westfalii. Za sobą ciągną ognisty ślad długości kilkuset metrów. Płonące koła jako symbol słońca występowały prawdopodobnie już dwa tysiące lat temu i wyznaczały koniec zimy.